امروزه برگرفته از پشتوانه تاریخی، قدمت و پیشینه‌ای است که به‌عنوان صاحب‌نظر در ادوار گذشته محل رجوع در موارد اختلافی بوده است. در کتاب «گنجینه‌ای از تلمود تألیف راب» به‌اصطلاح اهل خُبره برمی‌خوریم و در حقوق ایران دوره سامانی ارائه گواهی سه نظر را از دلایل اثبات دعوی می‌دانسته‌اند. لیکن در مورد بعضی موارد گواهی یک نفر را هم برای اثبات دعوی کافی تلقی می‌کرده‌اند.

کارشناس رسمی دادگستری همانند وابستگان دادگستری و سیستم قضایی، از حیث رعایت جهات اخلاقی، تخصصی و نظم در کارها تکالیف و وظایفی را بر عهده‌دارند. ازجملهٔ آن تکالیف و وظایف می‌توان موارد ذیل را برشمرد:

1. کارشناس رسمی دادگستری مکلف است اسراری را که در اثر انجام شغل خود از آن مطلع می‌شوند حفظ کنند و در صورت تخلف از آن علاوه بر کیفر انتظامی به مدت شش ماه تا دو سال حبس تأدیبی محکوم خواهد شد؛
2. دریافت هر وجه یا مالی از اشخاص ذینفع غیر ازآنچه دادگاه یا قانون تعرفه دستمزد کارشناس رسمی دادگستری تعیین کرده ممنوع است در صورت تخلف به مجازات مرتشی محکوم می‌شوند.
3. باید در متن و گزارش‌های تهیه‌شده خود نزاکت را رعایت کند.
4. باید دارای دفاتر ارسال مراسلات به‌منظور درج مشخصات کارهای ارجاعی به خود باشد و مستندات مربوطه را بایگانی نماید.
5. کارشناس رسمی دادگستری مکلف است در مواقعی که مقام صلاحیت‌دار معین می‌کند در جلسه دادرسی یا در محلی که مقررشده حاضر شود مگر اینکه عذر موجهی داشته باشد.
6. کارشناس باید از ورود به موضوعاتی که ماهیت قضایی دارد، اجتناب کند. رسالت وی، نتیجه‌گیری از موضوع به‌منظور اقناع وجدان دادگاه است.
7. اظهارنظر کارشناس رسمی دادگستری باید صریح، مستدل، موجه و عاری از هرگونه ابهام باشد. بر این اساس، باید از به‌کاربردن جملاتی مانند «به نظر می‌رسد»، «بسته به نظر دادگاه است» و «شاید چنین باشد» خودداری کند.