اصولاً زمین شهری دارای ویژگیهای خاصی هست، ویژگیهای منحصربهفردی هست که آن را از سایر کالا ها متمایز میسازد زمین شهری دارای ماهیت دوگانه است از یکطرف یک کالا محسوب میشود و قابل مبادله هست و از طرف دیگر یک منبع طبیعی است که انسان در ایجادش نقشی نداشته ولی انسان با فعالیتهایی که در زمین شهری انجام میدهد آن را قابل استفاده میکند برای زندگی چه برای رفع نیازهای شخصی و خانوادگی خودش مثل مسکن و چه برای نیازهای عمومی که تمام شهروندان به آن احتیاج دارند.
نکاتی که بایستی در ارزیابی اراضی شهری به آنها توجه کرد:
در ارزیابی اراضی شهری بایستی نکاتی که ارتباط پیدا میکند با مسائل شهرسازی ملحوظ بشود نکاتی که در ارتباط با معماری است باید مدنظر قرار بگیرد و همچنین ساختمان و تأسیساتی که وجود دارد در یک زمین شهری آنهم قابل لحاظ کردن هست؛ بنابراین ابتدا شروع میکنیم در خصوص شهرسازی و کلیاتی در ارتباط با شهرسازی، بعداً معماری و ساختمان و نقش آنها در ارزیابی اراضی شهری.
اصولاً شهرسازی با یک هدف بسیار مهم انجام میشود و آنهم ایجاد محیط زیست بهتر برای مردم است و خیلی خلاصه ما هدفمان از برنامهریزی شهری، طراحی شهری انجام اقدامات شهرسازی این هست که یک محیط زیست بهتری برای مردم ایجاد بکنیم، این ایجاد محیط زیست بهتر برای مردم بایستی که بر اصولی مبتنی باشد که این اصول را میتوانیم مهمترین آنکه یکی ایجاد کارایی بیشتر نام ببریم و دیگری ایجاد برابری یا عدالت اجتماعی است.
هدف ما از شهرسازی این هست که کارایی بیشتری ایجاد کنیم در محیط شهری مردم راحتتر زندگی بکنند ضمن اینکه میخواهیم که عدالت برابری هم ملحوظ بکنیم و اختلافاتی بین محیط زیست، اختلافات فاحشی بین محیط زیستی که شهروندان مختلف در گوشه و کنار شهر زندگی میکنند وجود نداشته باشد.
هدف دیگر این هست که ما باید به یک توسعه همهجانبه در شهر دست پیدا کنیم توسعه همهجانبه شامل توسعه اقتصادی میشود، توسعه اجتماعی میشود، توسعه فرهنگی و در نهایت توسعه کالبدی بنابراین در اقدامات شهرسازانه ای که صورت میگیرد بایستی که ما ساختار توسعه اقتصادی شهر را ملحوظ بکنیم و هدف این باشد که از رشد بیشتری برخوردار بشود توسعه اقتصادی شهر همینطور ساختارش ملحوظ بشود و در نهایت فرهنگی و کالبدی.
ساختار اقتصادی شهر با هدف رشد اقتصادی (Growth) شهر با توجه به منابع (Resources) موجود در جهت بهرهبرداری کارآمد از منابع اقتصادی برای ایجاد حداکثری درآمد و ثروت در شهر تعیین میگردد.
ساختار اجتماعی شهر با هدف رفاه (welfare) حداکثر مشارکت (participation) مردم در شهر با توجه به جوامع (communities) موجود در جهت توزیع عادلانه منابع اقتصادی و فرصتها بین گروههای هدف در جامعه شهری تعیین میگردد.
ساختار فرهنگی شهر با هدف ارتقاء هویت (Identity) و عطف توجه به فرهنگ (Culture) بومی (ایرانی-اسلامی) کشور بهعنوان پایه اصلی توسعه اقتصادی-اجنماعی شهر تعیین میگردد.
ساختار کالبدی شهر با دو هدف اصلی ارتقاء عملکرد (Function) و زیبایی (Aesthetics) با توجه به محیط مصنوع (Built Form) برای سکونت مناسب شهروندان و ایجاد تعادل (Balance) در نحوه استفاده از زمین شهری (Urban Land Use) تعیین میگردد. در این ساختار به سازگاری (Adaption) با محیط (Environment) برای حفظ آن و بهرهبرداری مناسب شهروندان از منابع طبیعی توجه میگردد.

اقدامات شهرسازی اصولاً در دو زمینه صورت میگیرد یکی از آن زمینهها طراحی شهری است و دیگری برنامهریزی شهری است که این دو اقدام مکمل همدیگر هستند و بایستی که برای توسعه شهر هم برنامهریزی صورت بگیرد، برنامهریزی باید همهجانبه باشد اشاره کردم که از ابعاد اقتصادی -اجتماعی-فرهنگی و کالبدی و طراحی شهری صورت بگیرد طراحی شهری اصولاً ارتقاء عملکرد (Function) و زیبایی (Aesthetics) با توجه به محیط مصنوع (Built Form) برای سکونت مناسب شهروندان از طریق:
- طرحهای موضعی مثل طرح آمادهسازی زمین، مثل طرحهای بهسازی و یا بازسازی بافتهای قدیمی شهرها یا طرحهایی که برای مراکز شهری انجام میشود یا طرحهایی که فرض کنید برای نقاط قابل اهمیت و خاص موضوع ارزیابی اراضی شهری اطراف ایستگاه مترو صورت میگیرد و امثال اینها
- و طرحهای موضوعی هم برای موضوعاتی خاص که در شهر حائز اهمیت هستند مثل فضای سبز، رفتوآمد و حملونقل مثلاً در مورد تهران میتوانیم بهرهبرداری از ۷ تا رود درهای که در شمال تهران هست برای گردشگری و از قبیل این موضوعات تهیه میشود.
- و یا اصولاً طرحهای تفضیلی برای شهر که بهعنوان طرح تفضیلی پایه قرار میگیرد و مهمترین پیشنهادهایش هم این نحوه استفاده از زمین هست که موضوع اصلی بحث بنده میباشد.
مختصری هم راجع به برنامهریزی شهری صحبت کنیم و برنامهریزی شهری ایجاد تعادل میخواهد بکند در نحوه استفاده از زمین شهری (Urban Land Use) و به ۲ طریق معمولاً در کشور ما صورت میگیرد یا نقشههای استفاده از اراضی در طرحهای جامع و تفضیلی شهرها ارائه میشود و یا پهنهبندی استفاده از اراضی در طرحهای ساختاری-راهبردی از جمله طرح ساختاری –راهبردی شهر تهران ارائه شده است.
نقشه استفاده از اراضی در طرحهای جامع و تفضیلی که ارائه داده میشود سه تا پیشنهاد اصلی دارد:
- شبکه عبور و مرور
- منطقه بندی کاربری اراضی
- ضوابط مربوط به نحوه استفاده از زمین، تفکیک و احداث ساختمان

اینجا لازم بود که اشاره بکنیم در زمان ارزیابی اراضی شهری لازم است که ما به هر ۳ آیتم مذکور عنایت خاصی داشته باشیم، شبکه عبور و مرور که در مجاورت آن زمین قرارگرفته و در محلهای که آن زمین واقعشده در منطقهای که آن زمین واقع هست و حتی در کل شهر دسترسیهایی که یک قطعه زمین خاص میتواند که به مراکز شهری، مراکز سکونتی، مراکز آموزشی، بهداشتی، خدمات، گذران اوقات فراغت، تجاری، اداری و غیره داشته باشد؛ بنابراین این مهمترین مسئلهایست که در نگرش به ارزش یک زمین میتواند که مؤثر باشد.
دوم منطقه بندی کاربری اراضی شهری در هنگام ارزیابی اراضی شهری است که در برنامهها و طرحهای توسعه شهری از جمله طرحهای جامع و تفصیلی اقدام اصلی که صورت میگیرد کاربری اراضی شهری منطقه بندی میشود، مناطق مسکونی مشخص میشود، مناطق صنعتی مشخص میشوند، اراضی که میشود که در آنها بناهای تجاری احداث کرد مشخص میشوند، بناهای اداری و آموزشی، بهداشتی، ورزشی و امسال آن. برای هر یک از این مناطق هم یک ضوابط نحوه ساختوساز وجود دارد ضوابطی که علاوه بر نوع استفاده از زمین راجع به تفکیک زمین و نحوه احداث بنا در آن قطعه زمین مشخص میکند بنابراین با این توضیحات مختصری که داده شد لازم است که به منطقه بندی کاربری اراضی شهری توجه بیشتری بکنیم و این مناطق را به نفع بهتری، ملموس تری توضیح داده بشود که تأثیر خاصی میتواند روی ارزیابی اراضی شهری و نگرش به آن داشته باشد در یک تقسیمبندی کلی شهر به ۴ منطقه میتواند تقسیم شود:
- مناطق مسکونی
- استفادههای تجاری و بازرگانی
- مناطق صنعتی
- منطقه استحفاظی

مناطقی که باید در شهر بهعنوان فضای سبز، پارکها، پارکهای طبیعی جنگلکاری میشود اطراف شهرها و یا اراضی که قابل حفاظت هست برای توسعه آتی شهر ملحوظ میشود بنابراین بایستی که ما در مورد یک قطعه زمین خاصی که میخواهیم بررسی کنیم ابتدا ببینیم که در چه منطقهای قرارگرفته و بعداً بر اساس طرحهای جامع تفضیلی یا طرحهای ساختاری -راهبردی ببینیم که چه نوع استفادههایی میشود از آن زمین به عمل آورد معمولاً در هر برنامهریزی یا طراحی شهری یک روابط و مقرراتی هست راجع به هم موارد استفاده از زمین هم ضوابط مربوط به تفکیک آنها هم ضوابط مربوط به احداث ساختمان.
ما یک قطعه زمین بزرگ که میخواهیم مورد ارزیابی قرار دهیم لازم است که این زمین اصلاً قابلتفکیک به قطعات کوچکتر که معمولاً از ارزش بیشتری برخوردار میشوند هست یا نه؟
حدنصاب تفکیک در هر یک از مناطق شهری داریم اینها نکاتی است که باید ملحوظ شود و ضمناً ضوابط مربوطه به احداث ساختمان که موارد ۳ گانه را حالا توضیح بیشتری در مورد هر یک از آنها میدهم، در مورداستفاده از زمین هر یک از مناطق ۴ گانه ای که ذکر شد ما یک استفادههای مجاز داریم یک استفادههای مشروط و یک استفادههای ممنوع.
بطور مثال در یک منطقهای که در یک پهنهی مسکونی قرارگرفته است، طبیعی است که استفاده مجاز از آن احداث بنای مسکونی است ولیکن استفادههای مشروطی ممکن است که برای آن زمین در نظر گرفت مثلاً هر محله یا هر بلوک مسکونی نیاز به یک سوپرمارکت دارد، مرکز تجاری، نیاز به یک مدرسه دارد، نیاز به یک درمانگاه ممکنه در یک مقیاس وسیعتری باشد بنابراین اگر که قصد بر استفاده غیر از مسکونی باشد باید یک مجوز خاص از شهرداری که مرجع صدور پروانه ساختمان هست گرفته بشود که استفادهی حالا یا با انتفای بیشتر مثل تجاری از زمین به عمل بیاید یا استفادههای دیگری نظیر آموزشی -بهداشتی و غیره … و بعضی از استفادهها هم ممنوع است در همین منطقه مسکونی که مثال زدم نمیشود که صنعت ایجاد کرد چون صنایع عمدتاً آلودهکننده هستند و محل آسایش مردم میشوند در یک منطقه مسکونی بنابراین در ارزیابی اراضی شهری ابتدا بایستی که به کاربری زمین و موارد استفادهای که ما میتوانیم از آن زمین بکنیم ملحوظ بکنیم.
در ضوابط مربوط به تفکیک زمین معمولاً حداقل اندازه قطعات، ابعاد و تناسب قطعات و نحوه دسترسیها ملموس میشود.
مثلاً در شهر تهران در شمال محور خیابان انقلاب، آزادی و جاده دماوند حداقل تفکیک زمین ۱۳۰ متر است و در جنوب این محور حداقل تفکیک زمین ۲۰۰ متر است، اگر یک زمین ۱۰ هزار متری میخواهد که موردبررسی یک کارشناس قرار گیرد، مورد ارزیابی قرار بگیرد.
یکی از نکات حائز اهمیت این هست که این زمین با چه قطعاتی میتوان نقشه شهرسازی برایش تهیه کرد و تفکیک نمود،
دوم ابعاد و تناسبات قطعات هست یکی از مهمترین مسائلی که میتواند در ارزش یک سهام تأثیر داشته باشد تناسب طول و عرض آن هست ابعاد هست و جهتگیری آن هست خب میدانیم که بهترین نوری که میشود استفاده کرد نور جنوب هست برای یک بنا و احداث ساختمان آفتاب کامل میگیرد در زمستان و از پرت انرژی کاسته میشود، صرفهجویی در انرژی میشود در تابستان هم از موقعیت بهتری برخوردار هست تا جهات دیگر حالا اگر یک قطعه زمین شمالی-جنوبی در شهر تهران داشته باشیم و یک قطعه زمین شرقی –غربی در مقایسه با همدیگر، طبیعی است که طقعه زمینی که شمالی جنوبی هست از ارزش بیشتری برخوردار هست.
سوم نحوهی دسترسیهاست که در بافت ارگانیک که در شهرها به وجود آمده در طی قرون و اعصار مختلف ما میبینیم که بسیاری از آنها دسترسی مناسب ندارند ولی در بافتهای جدیدی که بر مبنای طرحهای از پیش تعیینشده شهرسازی شکل یافتند دسترسیها مناسبتر هست بههرحال دسترسی یکی از نکات اصلی است که باید کسی که در ارزیابی زمین موردتوجه قرار بگیرد.
مطالبی که بیان شد عمدتاً مسائل شهرسازی است و بدون در نظر گرفتن این مسائل نمیتوان یک دید کامل به ارزش واقعی یک قطعهی زمین در شهر پیدا نمود اما یکسری از مسائلی که حدفاصل شهرسازی و معماری است یا بهعبارتدیگر مشترک است در شهرسازی و معماری و ما باید در ارزیابی اراضی شهری این نکات شهرسازانه و معمارانِ را موردتوجه قرار دهیم این مهمترین این نکات، ضوابط مربوط به احداث ساختمان هستند که در طرحهای توسعه شهری ارائه میشوند این ضوابط اصولاً شامل حداکثر زیربنای طبقات میشوند (تراکم ساختمانی)

در ارزیابی اراضی شهری نکاتی که بایستی بدانها توجه کرد از جمله اینکه، تراکمهای ساختمانی در شهرها متفاوت هست مثلاً در مناطق مسکونی درگذشته ۳ نوع تراکم ساختمانی وجود داشت برای اراضی مسکونی، مسکونی با تراکم کم، مسکونی با تراکم متوسط، مسکونی با تراکم زیاد و بعضاً هم در بعضی از شهرها مسکونی مختلط یعنی مختلط با تجاری که از تراکم بیشتری برخوردار بود یا تراکمهای ویژه در پارهای از شهرها مثلاً در شهر تهران شهرک غرب زمانی که حداقل تراکم در شهر تهران ۱۲۰% بود در شهرک غرب یک تراکم ویژهای بود که داشت ۸۰% مساحت زمین قابل ساخت بود، یکی از پارامترهای اصلی که ارزش زمین را تعیین میکند اگر زمین مسکونی باشد ما باید ببینیم که با چه تراکمی میتوانیم در آن احداث بنا بکنیم.
نکته دوم که در زمان ارزیابی اراضی شهری بایستی به آن توجه کرد این است که، حداکثر سطح اشغالشده توسط ساختمان، از زمانی که در دهه ۵۰ طرح جامع تهران تهیه شد و به تصویب شورای عالی شهرسازی رسید سطح اشغال بنا را در تهران ۶۰% مساحت زمین تعیین کردند که همینطور در طرحهای جامع شهرهای دیگر هم این ضابطه ملحوظ شد و یک ضابطه رایجی شده است در سطح کشور البته در بسیاری از طرحها این سطح اشغال زمین مهندسی مشاور تهیهکننده طرح با توجه به شرایط اقلیمی، شرایط زیستمحیطی و شرایط اقتصادی-اجتماعی شهر تغییر میدهد.
بههرحال در زمان ارزیابی اراضی شهری، ضرورت دارد که سطح اشغال ساختمانی که میتوانیم در آن بسازیم ملحوظ کنیم هر چه سطح اشغال بیشتر باشد طبیعی است که فضای حیاط فضای سبزی که میتواند به واحدهای مسکونی تعلق بگیرد کوچکتر میشود و از آسایش ساکنین آنها میکاهد اگر سطح فضای باز و حیاطی که میشود در یک قطعه زمین ملحوظ کرد بیشتر باشد، طبیعی است که همان هدف اصلی شهرسازی که ایجاد رفاه بیشتر و آسایش برای شهروندان هست بهتر تأمین میشود.
از جمله موارد دیگر که در ارزیابی اراضی شهری مدّنظر است، ضوابط دیگری نظیر حداکثر ارتفاع ساختمان، حداقل ابعاد حیاط، نحوه استقرار ساختمان در زمین و مسئله اشراف که حقیقتاً یکی از مهمترین نکات قابل ملحوظ در ارزیابی اراضی شهری هست. اگر قطعه زمینی و ساختمانی که قابل احداث هست در آن فرض کنید در یک بلندی قرارگرفته باشد که دید مناسبی به شهر داشته باشد به فضاهای سبز شهری داشته باشد. آن زمین خیلی از زمینی که از چنین موهبتی برخوردار نباشد ارزشمندتر هست و چنانچه یک قطعه زمینی در اطرافش ساختمانهای بلندمرتبه احداثشده باشد و از دید آن گرفته شود، سایه بی اندازد، اشراف داشته باشند، آسایش در داخل ساختمان، به داخل حیاط آن بنایی که در این زمینساخته میشود کاسته بشود مسلماً این قطعه زمین از ارزش کمتری برخوردار هست.
نکته دیگر حداقل تعداد پارکینگی است که قابل تأمین هست در یک قطعه زمین اگر میدانیم که در شهر انبوهی از اتومبیل وجود دارد حتی در کوچههای فرعی همالان جای پارک بهسختی گیر میآید، اگر که پارکینگ موردنیاز برای اون استفادهای که از زمین میشود قابل تأمین باشد، مسلماً ارزش آن زمین بیشتر هست، اگر مسکونی است بر اساس ضوابط یک یا دو واحد پارکینگ برای هر واحد مسکونی نیاز هست اگر اداری است بیشتر و اگر تجاری است خیلی بیشتر برای هم صاحبان مشاغل و هم برای مشتریان و خریداران بایستی که پارکینگ پیشبینی کرد، بنابراین در ارزش زمین تعداد پارکینگی که قابل تأمین هست حائز اهمیت است. سایر ضوابطی هم که بایستی که رعایت شود حالا اگر یک ساختمانی در یک قطعه زمینساختهشده اگر پاسیو ها و نورگیرها مناسب باشد نور طبیعی و تهویه طبیعی واحدها داشته باشند، بازشوهای ساختمان به حیاط و حیاطخلوتها درست طراحیشده باشد، فضاها و تأسیساتی که روی پشتبام قرار میگیرند مناسب باشند و مهمتر از همه مقررات شهرسازی مربوط به نماسازی است، اگر ما ساختمانی را میخواهیم مورد ارزیابی قرار بدهیم زمانیکه از یک نمای مطلوبی برخوردار باشد، دارای زیبایی باشد، دارای هویت باشد با وجود آن نما، ارزش آن بنا خیلی بیشتر هست از یک ساختمانی که با نماهای نامطلوبی ساخته شود مخصوصاً نماهای جانبی ساختمان حالا نمای مجاور معبر یا حیاط را معمولاً نمای بهتری میسازند ولی دو طرف ساختمان (شرق و غرب) که به قطعات مجاور دارای همسایگی است مثلاینکه اصلاً متعلق به این ساختمان نیست مربوط به بیگانه است نماهای بسیار زشت که سیمای شهری را از بین میبرد ایجاد میکند بنابراین این هم یکی از نکاتی است که میتواند که ملحوظ قرار بگیرد.

بمنظور آشنایی با مبانی و شاخصهای ارزیابی اراضی شهری، در این نوشتار ابتدا مسائل مربوط به شهرسازی را بیان کردیم بعد مسائل مشترک بین شهرسازی و معماری و در پایان میخواهم که راجع به معماری و ساختمان اندکی صحبت کنیم، ما در ارزیابی ساختمان بایستی که به آنچه ساختهشده است ازنظر معماری توجه و عنایت خاصی داشته باشیم، دو ساختمان مجاور ممکن است که یا دو واحد مسکونی مجاور اگر خواسته باشند که مورد ارزیابی قرار بگیرند که همه شرایط شهرسازی، موقعیت، محله، مکان در آنها مشترک هست ولی داخل ساختمان یکی دارای عملکرد مناسب باشد (Function) و دیگری نداشته باشد، این دوتا مسلماً از نظر ارزش متفاوت هستند اگر نکات اصلی که باید در معماری ملحوظ بشود ازنظر عملکردی قسمت روز و شب واحد مسکونی از همدیگر جدا بشود یعنی محلی که محل زندگی روزانه است یا مهمان در آن رفتوآمد میکند باید از قسمتی که از خلوت بیشتری برخوردار هست مثل اتاقهای خواب و غیره مجزا باشد باستی که عملکردها بهگونهای باشد که زندگی در آن راحت باشد حالا با هر نوع سلیقهای ممکن است که ما یک نوع زندگی ایجاب بکند که داشته باشیم یک ساختمان مجاور هم ممکنه عملکرد نامطلوبی داشته باشد شما از وسط اتاق پذیرایی بگذرید و به اتاقهای خواب بروید، این عملکرد طبیعی است که مناسب نیست ارزش این ۲ واحد مسکونی که حالا مساحت آنها مساوی در یک ساختمان قرار گرفتند شرایط استقرار آنها یکی هست اینها مسلماً متفاوت هست آنکه عملکرد بهتری دارد از ارزش بیشتری برخوردار است.
دومین مسئله در مورد ارزیابی اراضی شهری، ازنظر فرمی است زیبای بسیار حائز اهمیت است و هویت همچنین، یک ساختمانی میبینید از بیرون دوتا ساختمان مجاور در یک کوچه یکی از بیرون مسائل زیبایی شناسانه در آن کاملاً رعایت شده است در نمای ساختمان در ورودی ساختمان، پیشآمدگیها، فرورفتگیها و آنچه ظاهر ساختمان هست ازنظر زیبایی مور پسند عامه قرار میگیرد این مسلماً از ساختمان مجاورش که همین شرایط را دارد از ارزش بیشتری برخوردار است.
دوم مسئله هویت هست متأسفانه بعد از آمدن مدرنیته در کشور ما از اوایل قرن جاری یک نوع ساختمانهایی رواج پیدا کردند که با هویت گذشته معماری ما اصلاً سازگاری ندارد و البته تک بنا های واجد ارزش توسط معماران بزرگ ساختهشده است و غیرقابلانکار هست ولی در مجموع ساختمانها فاقد آن هویت بومی مملکت ما هستند،نتیجه اینکه دو ساختمان مجاور باید اگر یکی میبینیم ازنظر نوع معماری، مصالح بهکاررفته و سبک معماری که در آن ملحوظ شده با اقلیم مملکت ما، با شرایط اقتصادی –اجتماعی ما سازگارتر هست مسلماً ارزش بیشتری به آن بنا میدهد.
در نهایت در ارزیابی ساختمان بحث سازه آن مطرح میشود حالا سازه ممکن است انواع و اقسام داشته باش سازههایی باشد که ایمنی لازم برخوردار نباشد مثل همین دیوار باربر و طاق ضربی که در مقابل مخاطرات طبیعی از قبیل زلزله ناامن هست ولی بعضی از سازهها ممکن است که سازه بتنی خوب، سازه فلزی خوب ساختمان داشته باشد، طبیعی است که به ارزش آن بهطور قابلملاحظهای میافزاید.
و همچنین تأسیسات برقی و مکانیکی ساختمان هم حائز اهمیت هستند، تأسیسات برقی، تأسیسات مکانیکی، آسانسورها، سیستم گرمایش، سرمایش ساختمان همه اینها نکاتی است که بایستی که ملحوظ کرد.
در یک جمعبندی کلی میشود گفت که مهمترین مسئلهای که به یک زمین در شهر و یا یک ساختمان ارزش میدهد این هست که تمام مسائل شهرسازی که در ارتباط با آن زمین هست بهگونهای باشد که آن را متمایز کند از سایر زمینهای شهری تفاوت قیمتها و ارزشها در همین نکات شهرسازانه است در نحوه استفاده از زمین هست، در ساختمانی که میتوان بنا نمود در آن زمین از لحاظ تراکم، سطح اشغال و غیر و چنانچه ساختهشده باشد در معماری که به وجود آمده است و ملاحظات سازهای و تأسیساتی آن ساختمان.
با مواردی که در این نوشته ارائه گردید، امیدوارم که توانسته باشم نکات اصلی شهرسازی و معماری و در نهایت ساختمان تأسیسات که در ارزیابی زمین تأثیرگذار هست ارائه کرده باشم.
همانطور که ملاحظه فرمودید مسائل شهرسازی از ابعاد گوناگون، جنبههای مختلف، جنبه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، زیستمحیطی، کالبدی تأثیرگذار هستند در ارزیابی اراضی شهری مسائل اقلیمی و همچنین تأثیرگذار هستند یک منطقهای که خوش آبوهواست و ویژگیهای کالبدی خاص دارد مسلماً متمایز است از سایر مناطق شهری، معماری ایجادشده در یک قطعه زمین شهری از بعد زیباییشناسی و هویت از بعد کارکردی حائز اهمیت است و همچنین نوع ساختمانی که ساختهشده است ازنظر ایمنی قابل لحاظ است و مجموعه این معیارهای شهرسازی-معماری و ساختمان بایستی که موردتوجه کارشناس رسمی دادگستری در زمان ارائه نظریه کارشناسی قرار بگیرد.
0 / 5. مجموع: 0