سند مالکیت به‌عنوان مدرک و مستند قانونی دارای اعتبار که از طرف مرجع قانونی که همان اداره ثبت و اسناد است صادر می‌گردد، تنوع انواع اسناد مالکیتی با توجه به شرایط خاص هریک دارای تعاریف و توضیحات خاصی است، در ذیل عنوان چند مورد سند مالکیت که بیشترین کاربرد را دارند به‌اختصار توضیح می‌دهیم.
- سند مالکیت:
سندی که نشان دهند مشخصات کامل مالک قانونی ملک است.
- سند مشاع:
سندی که مربوط به بخشی از ملک است، بدون مشخص کردن موقعیت آن ملک.
- سند مفروز:
سندی که مربوط به کل ملک است.
- سند بنیادی:
سندی که سابقه مصادره شدن ملکش بنام بنیاد وجود دارد.
- سند منگوله‌دار:
منظور سندهای مالکیت دفترچه‌ای است.
- سند تک‌برگ:
سند مالکیت جدید که بر مبنای نظام کاداستر صادر می‌شود و مشخصات کامل ملک براساس مختصات UTM در آن درج‌شده است.
- سند اعیان:
سند مالکیتی که فقط ساختمان و آنچه بر روی زمین احداث‌شده است را در بر می‌گیرد و شامل زمین نمی‌شود.
- سند عرصه:
سند مالکیتی که فقط شامل زمین ملک می‌گردد و ساختمان و مستحدثات آن را در برنمی‌گیرد.
- سند وقفی:
سند ملکی که عرصه آن وقف است و اگر کسی بخواهد در ملک آن ساختمان احداث کند باید عرصه را از متولی موقوفه اجاره کند.
- سند ورثه‌ای:
سند ملکی که مالکش فوت کرده و هنوز ورثه برای خود سند جدید نگرفته اند.
- سند قولنامه ای:
مترادف سند مالکیت عادی است. به معنای سندی که توسط اداره ثبت اسناد تنظیم نشده و رسمی نمی باشد.
- سند المثنی:
سندی که به دلایل گوناگون از جمله مفقودی، سرقت، تخریب و یا آتش سوزی برای بیش از یک مرتبه راجع به یک ملک صادر شده باشد.
- سند طلق:
سند ملکی که از نظر کیفی همه حقوق متصوره شامل عرصه و اعیان را در بر می گیرد.
- سند کاداستری:
همان سند مالکیت تک برگی است.
- سند معارض:
سندی که مشابه آن برای تمام یا بخشی از ملک موضوع همین سند صادر شده باشد.
- سند مجعول:
سندی که به شکل مادی یا معنوی جعل شده باشد.
- سند رسمی ملک:
سند مالکیتی که بعد از ثبت مالکیت شخص در دفتر املاک صادر شده باشد.
- سند عادی ملک:
سند مالکیتی که بین مردم بدون طی تشریفات قانونی نوشته شده است.
- سند شورایی:
سند مالکیت عادی که شورای محلی آن را مهر کرده باشد.
- سند صد و چهل و هفتی:
سند مالکیتی که اشخاص با دادن قولنامه های خود از اداره ثبت تقاضای صدور سند مالکیت بنام خویش کرده اند و براساس ماده ۱۴۷ قانون ثبت صادر شده است.
- سند ملکی شش دانگ:
ازنظر حقوق سند ملکی ششدانگ به سندی گفته می شود که به صورت کامل به یک مالک متعلق باشد. این نوع سند یکی از انواع معتبر در بین اسناد ملکی است. کلمه‌ی شش دانگ به معنای شش جهت است و منظور از شش دانگ؛ جهات اربعه شمال، جنوب، شرق، غرب و همچنین بالا و پایین ملک است. کلمه‌های بالا و پایین به فضای بالا و زیرزمین ملک دلالت دارد که نشان از مالکیت تام صاحب سند نسبت به ملک مربوطه دارد.
- سند ملکی وکالتی:
منظور از سند وکالتی، سندی است که به نام شخص یا اشخاص دیگری به غیر از مالک و عنوان وکیل فروشنده‌ی اصلی یا مالک تنظیم شده باشد.
- سند ملکی بنچاق:
اسناد مالکیت که در زمان‌های گذشته که سیستم ثبت اسناد همانند الان به صورت یکپارچه و الکترونیک نبود، مردم برای توافق بین خودشان قراردادهایی را می‌نوشتند. سپس برای تأیید صحتشان، آن‌ها را نزد علما و افراد سرشناس که در بین مردم چهره‌ی موجه و مقبولی داشتند، می‌بردند. این سندها وقتی به مهر و امضای این اشخاص می‌رسید، نزد همگان قابل قبول بود. به این نوع سندهای ملکی، اسناد بنچاق می‌گویند که البته امروزه مانند سابق دیگر رواج ندارند، اما کماکان اعتبار آن‌ها پس از تأیید صحت آن‌ها نزد مراجع قانونی پذیرفته است.
