پلاک ثبتی اصلی و فرعی

مشخصات املاک اعم از پلاک ثبتی اصلی و فرعی به‌عنوان هویت املاک شناخته‌شده است. برای قطعات بزرگ پلاک ثبتی اصلی و برای قطعات کوچک‌تر ملک، پلاک ثبتی فرعی در نظر گرفته می‌شود. سازمان ثبت‌اسناد و املاک صدور شماره پلاک ثبتی را دارا می‌باشند. در صورتی که ملک به دو یا چند قطعه تفکیک شود. شماره ای به آن ها تعلق میگیرد که به آن شماره قطعه تفکیکی میگویند، شماره تفکیکی از عدد یک شروع شده و سپس بالا می‌رود.

اموال غیرمنقول دارای دو نوع (اصلی و فرعی) می‌باشند برای مثال منطقه یا زمین بزرگی که خانه و آپارتمان در آن قرارگرفته است دارای پلاک اصلی و خانه و آپارتمان در آن منطقه دارای پلاک فرعی می‌باشند.

شماره پلاک تفکیکی اصلی و فرعی

شماره پلاک ثبتی اصلی درسمت چپ ممیز و شماره پلاک ثبتی فرعی بعد از یک ممیز در قسمت راست ممیز نوشته می‌شود. ممیز به‌عنوان جداکننده پلاک ثبتی اصلی و فرعی استفاده می‌شود. در سمت چپ شماره پلاک اصلی و در سمت راست شماره پلاک فرعی قرار می‌گیرد. مثلاً 1345/ 97 ، 97 به‌عنوان پلاک اصلی و 1345 عنوان پلاک فرعی در نظر گرفته می‌شود.

اگر ملک ثبت‌شده‌ای توسط سازمان اسناد و املاک به دو یا چند قطعه تقسیم شود برای هرکدام از قطعات، مجلسی تنظیم می‌گردد. هر کدام از قطعات با شماره‌ای مشخص‌شده که به آن شماره، شماره قطعه تفکیکی می‌نامند. ملکی را در نظر بگیرید که از قطعات کوچک‌تری تشکیل‌شده است، بدین منظور برای هر قطعه آن سندی تنظیم‌شده است که به آن پلاک تفکیکی یا شماره قطعه می‌گویند.

هدف از تعیین پلاک اصلی و فرعی

پلاک ثبتی در واقع نشان‌دهنده‌ی هویت املاک بوده که به‌منظور شناخت املاک از یکدیگر وجود آن الزامی است، بدین منظور می‌توان املاک را از یکدیگر تفکیک کرد. همچنین استعلام ملک و تشخیص موقعیت ملک توسط پلاک ثبتی صورت می‌گیرد.